O porastaniu
Wciąż się staram... - i staczam... ( - po
równi pochyłej.)
- Świadom zasad. – Świadomy i tego, jak
żyję.
- Że „człowiek” – to brzmi dumnie, lecz
człowiek to zwierzę:
brak mi skrzydeł, a marzę, by porastać w
pierze.
około 1994-5 r.
autor
Wiktor Bulski
Dodano: 2018-05-28 09:55:18
Ten wiersz przeczytano 1432 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Świetny wiersz. Często tak jest, że im bardziej
„obrastamy w piórka”, tym bardziej oddalamy się od
człowieczeństwa. :)
Pozdrawiam Mistrza.
Drugie zdanie poprzedniego kom. miało być takie
(wcięlo) ale - jesłi upierasz się przy dosłowności -
to - owszem wiersz jest logiczny:czlowiek marzy o
wielkości, ale brak mu do tego pdstaw ( brak skrzydeł)
- marzy więc o znaczeniu ponad jego prawidłową miarę ,
o tak zwanym obrastaniu w piorka- czyli - o
pporzstaniu w pierze.
@wwkŻ - zbyt dosłownie wiersz traktujesz. Akiu brak
podstaw do wielkości ( do lotu) a - marzy o porastaniu
w pierze- jako o znaczeniu jego osoby ponad rzecywiste
i prawidłowe możliwości. -To tak pokróce, o naturze
niektórych ludzi.
Pozdrawiam serdecznie:)
pierza nie są do latania, wcale nie o pierzu marzysz,
wiersz(traktując słowa poważnie) jest nielogiczny.
albo końca, "które dało" odpowiedź. Wiesz co, ja już z
tą ort. jestem w ciemnym lesie. Wybacz.
fajne:) napaćkane interpunkcją, jak to Ty, ale czuję
to od tytułu, który dał zagwozdkę do końca, który dał
odpowiedź.
Świetne. Pozdrawiam Wiktorze.
O porastaniu w pierze, kto daremnie roi
Ma wyjście: W cudze piórka może się przystroić.
Fajnisty wiersz i dziś u Ciebie tak krótko :)
Witaj Wiktorze.
To wydaje się proste. „Chcieć, to móc”.
Podoba sie ten krotki przekaz, wiersza.
Pozdrawiam.:)
Nietuzinkowo podana refleksja...
+ Pozdrawiam
Też marzę o wolności :-) bardzo mi się podoba
Zatrzymujesz refleksją.
Pozdrawiam :)
jest coś gorzko-ironicznego w tym kawałku
Marzy i śni nie świadom pozostających mu dni
Tylko człowiek potrafi marzyć, a marzenia
uskrzydlają... pozdrawiam