Portofino

Żeglując przez życie zawijamy do różnych przystani,
portów, nie wiemy, który będzie ostatnim, a więc póki
żyjemy odrzućmy Fino, a przedrostkiem osładzajmy
smutne chwile,
z podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)

Pięknie wyszło!
A kres tak naprawdę nieważny gdzie, byle jednak razem.


Pozdrawiam serdecznie

Ciekawe nawiązanie do dawnej piosenki,
niestety nie było mi dane widzieć Portofino, ciekawa
gra słów,
każdy kiedyś zakończy życiową wędrówkę, gdy jego
życiowy power ulegnie zniszczeniu, ale póki co życie
trwa, nawet, gdy nie zawsze jest takim, jakim byśmy
chcieli,
ważne, że jest w nas chęć do życia, niezależnie od
chęci wrogich nam osób.
Dobrego dnia życzę, Jastrzu.

Pięknie miejsce, którego nie widziałem na własne oczy.
Tak w ogóle, to za Mily, bo miejsce mniej ważne niż
towarzystwo. Pozdrawiam

Byle razem...o tak! :) Pozdrawiam ciepło Michale :)

Super!
Dla mnie kres nieważny. Byle wędrówka przez życie z Tą
właściwą osobą...

Moim kresem będzie Warmia- tak jak moim początkiem i
życiem.

Melancholią powiało- w końcu każdy wpłynie do swojego
ostatecznego portu.

Nawet byle łajbą, byle z Kimś, nie z byle kim (i nie
mam tu na myśli imienia np. koreańskiego;-)

Pozdrawiam, Jastrzuniu:-)

Po Portofino może niestraszny być nawet kres ziemskiej
wędrówki w Pcimiu - byle razem z bliską osobą lub po
dobrze przeżytym życiu, które daje spełnienie i nadaje
sens minionym dniom.
Pozdrawiam serdecznie.

Zauroczyłeś mnie tym wierszem...
Zapach powietrza w Portofino urzeka...
Wszystko kiedyś musi się skończyć, czy w Portofino,
czy w Pcimiu, takie są reguły gry.
Taki już nasz ziemski los.

Serdecznie pozdrawiam

Każdy ma (będzie miał) swój końcowy (finalny) port.
Oby był właściwym (przygotowanym przez ...; J 14,1-6)


świetna gra słów
gratulacje.