Postać
Poskładałam
ludzika z kasztanów
tęsknotą odzieję
nie ożywię duszy
oddalona
o miesiące świetlne
milcząca postać
bez oczu
zapałczane ręce
zapałczane nogi
na zapałce głowa
zapałczany człowiek
jakże podobny tobie
-33-
autor
Kri
Dodano: 2022-10-07 16:15:28
Ten wiersz przeczytano 1122 razy
Oddanych głosów: 25
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Re: Isia05,
dziękuję za wgląd do wiersza, komentarz,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)
Witaj!
Bardzo interesujący i wart zastanowienia.
Pozdrawiam cieplutko i dziękuję za odwiedziny:)
Dziękuję miłym gościom za przeczytanie wiersza,
komentarze,
pozdrawiam serdecznie:)
Witaj,
poetycko brzmiące, ale bardzo krytyczne wersy...
Pozdrawiam /+/.
..ale coś mi się wydaje, że (oczywiście zupełnie
nieświadomie..) dodajesz ludzikowi wierszem serce
Tak mi mówi żona gdy wsiąknę przed bejem:)))
Z kasztanowego ludzika bez serca i sumienia, w
kapeluszu z miseczki owocowej żołędzia, nigdy nie
będzie żołnierza w hełmie odważnego i walecznego.
Smutny wiersz skłaniający do refleksji.
Pozdrawiam :)
W dzisiejszych dziwnych czasach chyba kazdy czuje sie
jak
zapałczany człowiek...
Tęsknota za uczuciem, a zwłaszcza za człowiekiem
godnym miłości,tak to sobie zinterpretowałam:)
pozdrawiam serdecznie :)
w sumie smutny widok.
Przypomniał mi się "Kamień" Szymborskiej. Wnętrze
(istota, dusza) kamienia, albo kasztanowego ludzika
jest dla nas niedostępne. Z człowiekiem teoretycznie
można nawiązać jakiś głębszy kontakt. Jednak udaje się
to z bardzo niewielu. Z bohaterem wiersza - jak widać
- nie.
Czas kasztanowy mamy.
Ale ostatnie słowo każe się zastanowić.
refleksyjnie i smutno
Obrazowo i mocno zapałczany człowiek Ciekawa metafora
trochę zaciemnia obraz i wydźwięk wiersza.
Nie wiem czy piszesz o mężczyźnie który łatwo się
zapala do związków i szybko gaśnie Tak ja to odczytuję
ale mogę się mylić Jeżeli tak jest to nie warto za nim
tęsknić
Pozdrawiam serdecznie :)
Witaj
Fakt, ludzie to teraz jak pajacyki bezduszne czekają
normalności.
Pozdrawiam