Postscriptum

Treść wiersza uświadamia mi, że los ludzkości jest jak
rwąca rzeka, nie do zatrzymania, ale możemy znaleźć
spokój w zmieniającym się świecie i zaakceptować nowe,
różne historie, które się rodzą. Kontrowersyjny jest
wers "... ojcowizna nie jest już w ojczyźnie", gdzie
niby jest?
(+)

Bardzo aktualna refleksja...świetny wiersz :)
Pozdrawiam ciepło :)

Dobry wiersz, a co do scenariuszy życia, nie zawsze
one są takie, jakie byśmy chcieli by były.
Pozdrawiam serdecznie

Fajne refleksyjne.

Świetne, dzięki
;)

nie jest spokojna, ale nieunikniona :-)

Witaj Marysiu!
Ciekawy temat poruszyłaś i trudny do rozpatrzenia.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję, za kolejny
komentarz. Ps. Dla Ciebie za mało przecinków, dla
niektórych zaś, za dużo, ha, ha:)

przyginanie Histori do wlasnych potrzeb i sytacji ...
ilez w tym prawdy

Ot koleje życia nie zawsze w słonecznej odsłonie :(
Zatrzymałaś wierszem i poruszonym temetem :)
Pozdrawiam serdecznie Marysiu :)

Piorónek z. - też jej nie uwielbiam, bo to jest czarna
gałąź sztuki, w której co innego, myślą, co innego
mówią a jeszcze co innego robią.
Wiersz nie jest o dzisiejszych czasach, chociaż co do
UE - jestem ZA, ale ciut inaczej.
Ossa77 - Wybacz, zupełnie nie ten kierunek w strofach.

Wiktorze B. - Tak, masz rację - to jest problem, nie
tylko europejski, a dylemat istotnie stary.
Andrew wrc, Atena 21, Jote - miło Was widzieć pod
wierszem, podobnie jak każdego z czytelników.
WOJTER, mamusia45 - tak, temat nie jest łatwy, ale mi
zabrakło w Waszych wypowiedziach uzasadnienia na
bezgłos w urnie.

Wszystkim Państwu serdecznie dziękuję za wgląd na moją
stronkę i nie mniej serdecznie pozdrawiam.

Witaj Mariat.

Rodzi się pytanie? Czy faktycznie, wbrew własnej
woli. Historia się uwstecznia, nie tworzymy jej - :)

Za to ktoś inny, tworzy swoją - na obcych ziemiach.

Ta cała Unia...
Nienawidzę polityki, dlatego ona mnie nie dotyka -
jestem gdzie indziej.
Wiersz ciekawy.
Pozdrawiam.

Europejski — dobry żart! To jest tylko problem
wiecznie wstecznych prawicowych populistów na
Węgrzech, w Polsce, w Czechach, w Austrii, we Włoszech
— co wygląda nie od dzisiaj na zawstydzające memento
dla tych państw, które uporczywie nie chcą wziąć na
siebie (za wyjątkiem Włoch) odpowiedzialności za losy
Unii Europejskiej, ale €-rony na tony biorą!

To stary dylemat:na ile powinniśmy być wierni
przekazowi ojcow - na ile być w zgodzie z nowym
miejscem bytu. Brdzo wspólczesny - niestety trudny -
europejski problem...
Serdeczności Mario:)

zatrzymuje...refleksyjnie i mądrze:) pozdrawiam

,,nici naszych losów biegną w kosmosie fal,,.....
Pozdrawiam:)*