Powiedzieć wieczne kocham

Gdy otwieram oczy rano
Chcę wrócić do krainy snów
Jej imienia nie nadano
By ją opisać brak mi słów

Trzeba byłoby się przenieść
W te piękne senne krainy
Tam zaczyna się opowieść
O pięknie boskiej dziewczyny

Kruczoczarne długie włosy
Jak noc nieprzenikniona
Błękitne, głębokie oczy
Jak morska toń niewzburzona

Stąpa po ziemi lekko i dostojnie
Każda żywa istota cieszy się jej dotykiem
Na wszystko spogląda spokojnie
Jej głos jest porannym wietrzykiem

Dotyk balsamem dla Ciała
Jak śnieg pokrywający góry
Surowa, a zarazem wyrozumiała
Uśmiechem rozpędzi burzowe chmury

Pocałunek duszy darem
Słodszy niż najsłodszy owoc
Lecz nigdy imienia nie poznałem...
Chcę poczuć jej duchową moc!

Takiej powiem wieczne „kocham”
I w płomienie za nią skoczę
Takiej na wieki serce oddam
I z dachu świata zeskoczę

Czy taka kobieta istnieje?
Czy by ją odnaleźć zasnąć mam na wieki?
Nie wiem co się ze mną dzieję
Ale zamykam dla niej powieki...

autor

Mefo

Napisany: 2006-02-11 Dodano: 2006-02-11 15:58:05

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie