Powinność Poety
Wzlecisz wysoko ponad próżności
zwycięstwa laur, pochlebcze słowa
Uderzając w dźwięczne tony ostrości
przemówisz w miejscach gdzie obca mowa.
Wybielisz wężom czarne języki
i naprawisz laskę która pękła
Wskażesz nią głuchych na bólu okrzyki
Będziesz heroldem choć mowa zginęła.
A gdy obaczysz krzywdy straszliwe
nie będziesz milczał jak legion
umarłych, ostrze dziejów burzliwe
zatopisz w niepamięci lodowy gardziel.
autor
Asmrod
Dodano: 2008-04-21 20:50:25
Ten wiersz przeczytano 623 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Za pomysł +
Jednak warsztat musisz zdecydowanie poprawię.
Rymy gramatyczne rażą.
Rytm się łamie (fraza niejednolita), chociaż
średniówkę jakoś czujesz.
Pointa całkiem całkiem
to