Powrót do krainy pierwszych wierszy
Cichy stukot i krótkie niemrawe
skrzypnięcie.
Wprost zza mgieł rozwieszanych mozolnie od
wczoraj.
Stare drzwi – pomyślałem – czemu
niedomknięte?
Czyżby wiatr krótkie skrzydła unieść nagle
zdołał?
Niedaleko to przecież – kilka chwil i
myśli.
Spojrzę tylko, czy zboża nadal
niedojrzałe.
Może warto się schylić, źdźbła z chwastów
oczyścić?
Przecież kiedyś w nich żyłem, śmiałem się –
kochałem.
Przez bezbarwne witraże – słowa w nich
rozmyte,
nie słuchając podszeptów: zastanów się
jeszcze,
zawracałem ku polom obsianym zachwytem.
Choć zbyt dzikie, by ziarnem złocistym
obrodzić,
przywitały mnie szumem – szczerym
przypomnieniem,
w jakiej sukni na co dzień Euterpe chodzi.
Piotr Kupidura
27.10.2017
autor
Pettrus
Dodano: 2019-12-04 14:59:43
Ten wiersz przeczytano 1049 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
też lubię wracać tam gdzie zostawiłam cząstkę siebie
:) miłego dnia
Nie można tutaj każdemu z osobna podziękować, ani
odpowiedzieć, ale...chciałbym.
Piękne są takie powroty. Świetny wiersz.
Pozdrawiam :)
Sam też lubię wracać do ulubionych miejsc, wena wróci,
pozdrawiam serdecznie.
Witaj.
Magiczny wprost, niezapomniany powrót.
Lubimy wracać, do miejsc, gdzie byliśmy,
szczęśliwi.
Na TAK!
Pozdrawiam.:)
Dla mnie Twój wiersz jest melancholią. Rozbudza
wyobraźnię, przywołuje wspomnienia i zabiera w
zapamiętane z dawnych lat miejsca.
Pozdrawiam.
Marek
Piękne wiersz i ciepłe powroty. Pozdrawiam :)
Dziękuję za odwiedziny i komentarze. Ostatnio nie mogę
się przemóc, by coś napisać. Do czytania tez jakoś
serca nie mam. Spróbowałem starszym wierszem do pracy
się przymusić. Może się uda. Może Wasze wiersze
zmobilizują mnie - natchną jakąś myślą. Pozdrawiam
serdecznie.
Zaszumiało. zaskrzypiało i wiersz delikatnie
wspomnieniem otoczył...Przyjemnie było przeczytać...
Pozdrawiam zycząc miłego wieczoru...
Przeczytałam z przyjemnością :)
Bardzo klimatyczny, urokliwy wiersz.
Przyjemny ten powrót z zadumą...
Te drzwi i ich skrzypienie, to znakomita metafora.
Uwielbiam 13-to zgłoskowiec 7:6.
Z przyjemnością przeczytałem Piotrze.
Pozdrawiam Ciebie serdecznie :)
P.S. A kiedyś spotkamy się w Krainie Wiecznej Poezji.
Pięknie.
Pozdrawiam :)
Ej Pettrusie! Powiem Ci,że ślicznie!
Pozdro.
Uroczy wiersz z piękną chwilą wspomnienia...
Pogodnego wieczoru:)