Powroty
jakże nie powracać do tych chwil
szczęśliwych
gdy cisza pieściła pełna wrażeń głowa
a spragnione ciała chociaż ledwo żywe
przeżywać rozkosze pragnęły od nowa
wtedy każdy dotyk wywoływał dreszcze
a gorące usta szukały słodyczy
tak jak dwa rumaki w oszalałym pędzie
spijaliśmy miłość czas tu się nie liczył
takich cudnych przeżyć zapomnieć się nie
da
one w naszych zmysłach i ciągłych
marzeniach
gdyż są sensem życia jak kawałek chleba
miłości natchnieniem codzienną potrzebą.
Komentarze (27)
zmysłowy natchniony miłością i pełen ciepła i
wrazliwości
Ja też:))
właściwie ok., wstawiłam sobie w myślach przecinek w
połowie :)
2.wers do poprawki - /ciszę/ albo /niegłośną rozmowę/,
bo /gdy cisza pieściła niegłośna rozmowa/?
pozdrawiam;)
Nie zapomnę, jak Twego, pięknego wiersza nie da się
wymazać z pamięci!
Pozdrawiam:)
bardzo ładny wiersz,
pozdrawiam
Bardzo ładny wiersz, a takie śliczne przeżycia należy
szanować...pozdrawiam
Zawsze dziwię się, że mężczyzna potrafi tak
sentymentalnie napisać. Wiersz prowadzony bardzo
delikatnie...Pozdrawiam. :)
Pięknie o miłości.Pozdrawiam:)
Ładny, melodyjny wiersz, perfekcyjny warsztat.
Pozdrawiam :)
pielęgnować trzeba przeżycia nam drogie, a te
nieprzyjazne niech leżą odłogiem! Pozdrawiam!
cudnych przeżyć zapomnieć się nie da...tak samo jak i
tych, które mocna nas zraniły...
ciepło wypływa z wiersza:)
takich cudnych przeżyć zapomnieć się nie da
one w naszych zmysłach i ciągłych marzeniach
O miłości...pięknie :)
Takich przeżyć nie da się zapomnieć.
Z pozdrowieniami
Piękne.
Tak piękne, że próbowałabym powrócić nie tylko
wspomnieniami, jeśli tylko się da...
Pozdrawiam