powroty

Ano, chacharku, co potem?

piękne są powroty tylko co potem

Januszku, bardziej abstrakcyjnie spojrzyj ;)
Metaforycznie ;)

czyli
do małpoluda powracającego z Marsa, po nieodnalezieniu
pobratyńców
??!

Dziękuję Wam za odwiedziny. Na moim blogu właściwa
wersyfikacja, która tutaj się nie mieści.
No i ilustracja, która nieco odkodowuje mój zamysł. :)

Mądra refleksja.
Pozdrawiam :)

Wszędzie dobrze, ale we własnych kątach najlepiej...
pozdrawiam serdecznie

Myśl z pokojem jako taka myśl wprowadzająca do tego
fajnego wiersza jest genialna

Dziękuję Wam bardzo.
A co do ksenofobii - każda ojczyzna jest państwem (ta
definicyjna, czyli zw, z terytorialnością, granicami,
prawem, etc...). Natomiast ojczyzna..., to tylko jedno
z państw, a o tym przesądzają więzi, poczucia i
przynależności...etc. Ksenofobia? A niech brzmi
ksenofobicznie - jedno ze słówek modnych ostatnio,
które sprawiają, że mamy być obywatelami świata i
kosmopolityzm postrzegać jako jedynie słuszną ścieżkę.

I na tym pozostawię ten ledwie dotknięty temat.
Pozdrawiam serdecznie. :)

"nie wychodź ze zdumienia" - cymesik :)
dalej czytam sobie, że drzwi otwarte na oścież bo dla
swoich brzmi ksenofobicznie
ale wiersz super Elu :)

Ja tę małą ojczyznę noszę w sercu. Pięknie Elu.
Serdeczności.

Dobre. Też nie toczę wojen z ludźmi, z którymi się nie
spotykam...:) A ten powrót przede mną, szykuję grunt
:)

Ładnie Pozdrawiam

drzwi otwarte dla swoich - z tym podejsciem bym
polemizowala:)

ale reszta mi sie podoba,
cytat swietny:)

nie wychodzę ze zdumienia:

ojczyzna = ojcowizna, która jest kobietą [matką]