Pożegnanie lata w Dziwnowie

Kazde pożegnanie budzi uczucie frustracji i jakiegoś bliżej nie określonego żalu.

Dziwnów w nocy pogrążony, w blasku świateł,
Tłum przechodniów opalonych, żądnych wrażeń,
Drga w tancbudzie już spocony, hiha diabeł,
Wielu krąży zawiedzionych, pełnych marzeń.

A na plaży rozśpiewany, namiot tańczy,
Konferansjer się wysila i co chwila
Dziewczyn szyk wysportowanych, oczy niańczy
Atmosfera jest przemiła, ktoś się kiwa.

Morze szumi mroczna falą, gdzieś w oddali
Dwa światełka się kołyszą całkiem nisko.
To rybacy już wracają na swej balii,
Śruba walczy z morska ciszą, port już blisko.

Miss sportsmenek już wybrali, disco huczy.
Księżyc w lisią czapę otulony, nisko
Zza drzew się wychylił i nocą się tuczy.
Rybak wpłynął do portu, już północ blisko.

Wodeckiego koncert kołysze fanami,
Otylia, miss sportu, koronę włożyła,
Wspomnienie lata, pszczółka - bawi i mami,
Głos trąbki z falami nad brzegiem się zżyma.

Nagle nimfa z fal morskich się wynurzyła,
Śmiechem perlistym do kąpieli zachęca
Błyskiem biustu w księżycu noc zawstydziła,
Wodą zamieszała i w falę się wkręca.

Par siedzących na piasku, błysk telefonu
zdradza położenie, ekran sino mruga.
Księżyc z chmur się wyłonił jak kwiat neonu.
Żegna lato. Niebo iskry gwiezdne struga.

Ku wspomnieniom za gorącym, no może letnim, podmuchem bryzy morskiej i pięknych nimf.... Ktoś zapytał, czemu piszę wiersze? W tym czasie włdowały mi się wirusy i utraciłem całą pocztę około 30 listów. Przepraszam, że nie odpowiem na nie bo nie wiem komu. A na pytanie czemu piszę wiersze odpowiem może już jutro. K. Puchała

autor

stary

Dodano: 2006-09-15 09:57:54

Ten wiersz przeczytano 892 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie