Pożeracz snów

spośród dokonywujących się przemian
odnotowuję tylko uciekanie czasu i odpływanie obrazów
odpadanie ode mnie marzeń i pozostawanie tylko gdzieś tutaj
w niczym, w rozpadającym się ciele, w samotności

osiadanie w jakimś gołym fakcie istnienia
na uboczu życia, w słodkim sam na sam ze sobą
w obliczu wroga najeźdźcy Boga czasu
w oczekiwaniu na tasak pożeracza snów

posiłki nie nadchodzą
wzrasta lęk wzrasta ból wzrasta
i opada wzrasta i opada
oddech trwa, zryw zanika
pora posiłku, pora posiłków które nie nadchodzą
nie nadchodzą ludzie, nie nadchodzi energia
nie nadchodzi życie
Zresztą co to jest życie?
Będę leżał aż się skończy to coś zwane mym życiem
Dobrze że zmysły dają się otępiać

A byłem takim pięknym dzieckiem
A byłem takim pasujący puzlem układanki zdarzeń i ruchu
A teraz zostały doły cmentarne i ja w nich i ja to taki dół

Te szczyty odosobnień to szukanie jam schronienia,
czy wtrącenie do lochu?
Kopanie jam - taktyka życia, czy coś co się stało z życiem?
Doły, pustki, by spocząć, wypełnić się czymś innym niż strach,
może nadzieją, wiatrem, echami - czy groby, naprawdę groby
zajmowane za życia?

Zajmowane pozycje znieruchomień ciał dla rozpędu myśli
bez styku z uchwytnymi przedmiotami myśli
świat myśli, świat zaniku świata, choroba, kołatanie się woli życia
w obrazach, kołatanie się uczuć, samotność
życie jako manifestacja śmierci
..w grobie leży, kolędujmy małemu

autor

Belamonte

Dodano: 2010-02-02 16:26:30

Ten wiersz przeczytano 617 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie