Poziomki

Taka cisza śródleśna mnie woła
bym pobiegła ścieżkami wśród mgły
przez wspomnienia rozsiane dokoła
co zbudziły marzenia i sny

Na polanę, gdzie na mnie czekałeś
ciągle trafiam myślami , wciąż tu
do tych słów , które czule szeptałeś
do tych nutek wyjętych ze snów

Biegnę, oprzeć sie przecież nie mogę
a tam znowu poziomek jest moc
na tą samą wciąż, wypraw mych drogę
pająk sieci zarzucił przez noc

Ja tak bardzo pająków się bałam
aż strach w piersiach zapierał mi dech
sentymentu dziś do nich nabrałam
jeszcze słyszę serdeczny Twój śmiech

Już czerwone jagody Ci daję
na ich czerwień wyłącznie, masz gust
i tym samym , co wtedy zwyczajem
chłonę rozkosz pieszczoty Twych ust.

autor

zofia

Napisany: 2006-06-01 Dodano: 2006-06-02 05:38:58

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie