pożoga

08.02.2009 Krotoszyn

jestem dumny z człowieczeństwa
które odziedziczyć dane mi było
jestem rad, że chwałę należytą
Bogu oddaje się co dzień, co noc

a jednak ptaki nie latają bez wiatru
gniazda umierają wraz z jesienią
życia, zostawiając pustkę po sezonowej
miłości, kolejna partia kształtowanego bytu

ja jestem dumny z życia
będę dumny z śmierci, oby jednak nie za
prędko. Mam plany, marzenia pragnące spełnienia
zatem stąpam po ziemi, jakby lodem spowitej

jutro na pewno dosięgnę nieba
jutro z pewnością obudzą mnie
dźwięki, miłe sercu i duszy
lecz dziś…

zwyczajny

autor

P.W.

Dodano: 2009-02-08 00:55:12

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie