Pozwól mi...
Dla S...
Znalazłeś mnie,
pośród rozbitego szkła,
pokaleczoną,
obojętną na Ciebie,
nie oczekującą więcej niż tylko nowej formy
bólu.
Wpatrzoną w jeden punkt,
którym była przyszłość,
tak samo niechciana jak teraźniejszość.
Nie bądź kolejną butelką,
pękającą w mej dłoni,
gdy usłyszy prawdę.
Pozwól mi gasiś pragnienie
niezaspokojonej potrzeby bliskości,
z każdym łykiem Twej wyobraźni.
autor
kostucha
Dodano: 2007-12-02 10:59:33
Ten wiersz przeczytano 556 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
CZy pozwoli..ale Ty tez musisz tego chcieć? Bardzo
smutny wiersz.
To ,co boli teraz,z każdym krokiem w przód zostaje za
nami...Przyszłość to niewiadoma:)Pozwól sobie sama,a
pozwolą Ci też inni:)