Pozwól mi
Niemoc jak serce bijąca
Staje do walki wygrywa
Krzepnie jej krew pulsująca
Miłości z życia ubywa.
Bezsennych nocy zbyt wiele
Samotność zatacza krąg
Dni się tak dłużą bez ciebie
A szczęście wypada z rąk.
Pozwól mi więc ukochany
Miłością malować świat
Nim spadną z drzewa kasztany
Nim zwiędnie miłości kwiat.
autor
sylwica
Dodano: 2014-10-23 10:07:49
Ten wiersz przeczytano 1292 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
z tego co wiem
miłości kwiat nie więdnie
podlewany
pragnieniem
uczuciem
myślą...
Nad pierwszą zwrotkę bym jeszcze popracował, bo nieco
odstaje od innych. Pozdrawiam
Przepiękna prośba.Wierzę,że pozwoli.Pozdrawiam
serdecznie:)
skoro tak ładne prosisz,to pewnie pozwoli:)
Pozdrawiam serdecznie
ładnie ...pozwoli ci ukochany ....pomalujesz świat
kolorami miłości :-)))
pozdrawiam
Dziękuję wszystkim za odwiedziny :) pozdrawiam
Ładnie, nieco melancholijnie.
pozwoli ja to już widzę Pozdrawiam serdecznie:)
Niemoc wiąże nam ręce, jest okrutna, ale miłość ją
przezwycięża i przy życiu nas trzyma. Pozdrawiam :)
"Pozwól mi więc ukochany
Miłością malować świat"
Pięknie
Oj pozwoli na pewno
pozdrawiam:)
"Miłością malować świat...."
Przepiękny wiersz.
Miłego dnia
Dziękuję za odwiedziny mojego utworu. Chciałbym w
ramach odwzajemnienia się napisać coś miłego na temat
twojego utworu, ale niestety nie mogę. Utwór jak dla
mnie jest mało poetycki, a zmieniony szyk jeszcze
wierszem tego czegoś nie czyni. Metafor zero. Jest to
po prostu najzwyklejsza rymowanka. Taka tam szkolna.
Pozdrawiam jednak pokojowo z pochmurnego Gdańska.
Krzysztof Kaniewski
Malując miłością pokonujesz niemoc.
Pozdrawiam :)
ładnie zamknęłaś swoje myśli w tym wiersz
Często jesteśmy beradni i bezsilni gdy miłosć przemija
Ale próbujmy o nią zawalczyć i mieć nadzieję że się
uda ją rozpalić nowym płomieniem :)