Pozwól mi
Niemoc jak serce bijąca
Staje do walki wygrywa
Krzepnie jej krew pulsująca
Miłości z życia ubywa.
Bezsennych nocy zbyt wiele
Samotność zatacza krąg
Dni się tak dłużą bez ciebie
A szczęście wypada z rąk.
Pozwól mi więc ukochany
Miłością malować świat
Nim spadną z drzewa kasztany
Nim zwiędnie miłości kwiat.
autor
sylwica
Dodano: 2014-10-23 10:07:49
Ten wiersz przeczytano 1293 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
gdy miłość jest nic nam więcej nie trzeba
To prawda, niemoc jest okropna. ale też jest nadzieja,
bez niej życie umiera. Wiersz bardzo mi się podoba.
Porusza.
Dziękuję za wizytę.
Pozdrawiam.
Bardzo ladny wiersz pozdrawiam