Pragnienia
wiersz gwarowy
Pragnienia
Ziemia spragniono wody,
dzieci ojców miłości,
a my syćka pragniemy
bozej obecności…
Ocyśćmy swoje duse
niek grzyk ik zoden
nie plami,
będziemy z Panem Jezusem
i nie będziemy sami…
Poźryjmy z wiersyków
na kochanom ziemie,
może ftej zrozumiemy
po co nom przemienienie…
Coby my ino zdązyli,
zanim świat zacnie się walić,
pobośkać nogi Chrysusa
i swojom duse ocalić…
autor
skorusa
Dodano: 2013-02-24 10:16:51
Ten wiersz przeczytano 1221 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
ładnie.
Człowiek Boga szuka, a prawa jego obchodzi. Całowanie
po stopach nie pomoże duszy ocalić.
ciepły sympatyczny wiersz pozdrawiam plusik zostawiam
;))
Abyśmy zdążyli. Jak zawsze refleksyjnie i pięknie.
Cieplutko pozdrawiam
Diabeł rządzi naszym światem i to nie miłością ale
batem. Może hen, hen daleko w niebie będziemy
ewentualnie u siebie, bowiem tutaj Boga namiestnicy
też są zwyrodnialczo-dzicy.
Każdy ma swoją drogę do Boga
Twój wiersz wskazuje na Jego wielkość
p o z d r a w i a m
obyśmy zdążyli , skoruso :-)
Zebysmy zdazyli:) Jak zwykle pieknie:)+
Jak zawsze - masz rację. Pozdrawiam :)
Skorusiu,już kocham Cie za to, że o takich
najważniejszych sprawach przypominasz.
Każdy chce jakiegoś porządku, ładu na świecie... i
Bożej opieki...Ciekawy wiersz napisałeś. Serdeczności.
Skoruso
zawsze z przyjemnością zaglądam do Ciebie i czytam
Twoje wiersze gwara napisane. Uczysz Swoim mądrym
slowe
/pobośkać/ cudne, kojarzy się z pocałować:)
Abyśmy zdążyli.
Bardzo ładny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie:)
Żebyśmy tylko zdążyli - skłania do głębokiej
refleksji. Pozdrawiam :)