Pragnienia
wiersz gwarowy
Pragnienia
Ziemia spragniono wody,
dzieci ojców miłości,
a my syćka pragniemy
bozej obecności…
Ocyśćmy swoje duse
niek grzyk ik zoden
nie plami,
będziemy z Panem Jezusem
i nie będziemy sami…
Poźryjmy z wiersyków
na kochanom ziemie,
może ftej zrozumiemy
po co nom przemienienie…
Coby my ino zdązyli,
zanim świat zacnie się walić,
pobośkać nogi Chrysusa
i swojom duse ocalić…
autor
skorusa
Dodano: 2013-02-24 10:16:51
Ten wiersz przeczytano 1298 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (25)
Czy tylko do ocalenia dusz to wystarczy?? Refleksyjnie
pozdrawiam
lubię Twoje wiersze
dobre przesłanie nawiązujące do dzisiejszej niedzieli
jak zwykle dobry wiersz:-)
pozdrawiam
Jak zwykle pięknie, refleksyjnie, niepowtarzalnie.
Pozdrawiam.
Mądrze piszesz, skoruso...
Śliczny;)
Mądre przesłanie wiersza, pięknie ujęte.
Wiara czyni cuda
Chrystus naszym panem
i wszyscy są zadowoleni
wiarą wyzwoleni
Pozdrawiam serdecznie
Twój wiersz nastroił mnie dzisiaj refleksyjnie...
Jurek
...pogłaskać nogi Chrystusa i swoją duszę
ocalić..często o tym zapominamy goniąc za pociechą
tego świata..