Pragnienia niszczenia

przyszedł z bajki gdzie smerfy
wciąż się spoufala
ten sierściuch przeklęty
ona mi nie pozwala

o jej cudne nogi
od kresu nieba
do ziemskiej podłogi
stale się ociera

jego koniec już czuję
bo za okno poleci
latać jeszcze nie umie
żegnaj koci esteto

pięciorgiem oczu spogląda
w dekolt pięknych jabłuszek
żyrandol co mi urąga
że stłukę mówić nie muszę

na dywan patrzę z niechęcią
wyleję na niego kwas
bo widzi jeszcze więcej
nie będzie już dzielić nas

lustro w łazience bezczelne
z wrażenia zaparowało
na pewno też je potłukę
bo nagość jej widzi całą

ech kiedy mi skróci udręki
wulgarny chcę strzepać okruszek
kiedy mnie weźmie do ręki
tak czule jak ona to umie

patrzeć jej w oczy
to przecież tak mało
z uśmiechem uroczym
nie tuli do ciała

nie pamięta o mnie
dawno nie używa
a ja cicho skromnie
z bólem to przeżywam

przecież się nie mizdrzę
jak słodka idiotka
już czas mi się przyjrzeć




















szczotka zmiotka

To nie erekcjato a tylko jego styl aby zaskoczyć.
28.01.2009

autor

kooky

Dodano: 2009-01-29 00:04:26

Ten wiersz przeczytano 1130 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie