Pragnienie

Złoty odcień negliżu
odbity w nugacie twego spojrzenia
załamany przez światło uśmiechu

Pragnienie roście wpropstproporcjonalnie
do długości pocałunków
którymi pieścisz me powieki

Zamykasz na mnie zachłanne dłonie
palcami zgrabnie grasz melodię miłości
uderzasz w najczulsze nuty

Zawrótuję ci w rozkoszy
gdy brutalnie pozwolisz zapomnieć o świecie
by odlecieć na skrzydłach Erosa

Dreszcze przeskakują po naszych ciałach
nadzy na śniegu pośrodku miasta
oddajemy się sobie w myślach

Bo chociaż stoisz tuż obok
i dłonią krążysz nieopodal ust
nie obdarzysz mnie bodajże pocałunkiem

Spójrz- nikt na nas nie patrzy
chwyć mnie za rękę i poprowadź w rozkoszy
chcę poczuć się zdominowana

Milczysz niedostępny już dla mnie
odejdę więc nie oglądając się na ciebie
pozostawiając ścieżkę z moich łez

... niestety czasem bywa tak, że miłość zanika po jednej ze stron

autor

Degoth

Dodano: 2008-03-03 17:25:17

Ten wiersz przeczytano 624 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie