Pragnienie

Gdy zmęczenie mocno przygniata ciężarem,
zaś bezsenność szpile dosadnie dokłada,
rozbiegane myśli harcują po chmurach,
ciężko je ogarnąć, sensownie poskładać.

Remanentem grozi obite sumienie,
rozliczne problemy złożone na półki,
zadufane ego podstępnie dobija,
tęsknota rozwija stary film ze szpulki.

Przebieram w tych szpulach kurzem obsypanych,
projektorem wspomnień łapczywie wyświetlam,
widzę rajski ogród a za moment piekło,
tak szybko migają, trudno zapamiętać.

Błagam Cię pokornie gwieździsta królowo,
przykryj swoją szatą umysł roztargany,
obrazy z dzieciństwa niechaj sen wspomina,
zejdź mamo promieniem przez księżyc utkanym.

Chociaż dziś siwizna moją głowę zdobi,
na twarzy widoczne pola zaorane,
znacznymi bruzdami rzeki łez się wiją,
nie zmyją tęsknoty noce nieprzespane.

autor

wibo

Dodano: 2011-07-09 00:01:09

Ten wiersz przeczytano 1177 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie