Pragnienie
I nagle błękit się rozgorzał,
jakby ktoś w niebo ogień wtańczył.
I zsunął się na ostrze morza
soczysty plaster pomarańczy.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2022-02-04 09:07:58
Ten wiersz przeczytano 5727 razy
Oddanych głosów: 107
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (106)
Dziękuję Wam :)
Piękny zachód słońca.
Pozdrawiam ślicznie ;-)
Tak pragnąć ... to nie moje PRAGNIENIA. Pozdrawiam
głosem.
Wylonil sie z pieleszy...
...
cały horyzont mieni się czerwienią różem
pomarańczem...
Pozdrawiam serdecznie, +
Miłego dnia
Śliczna miniaturka.
W poetycki sposób ukazane zauroczenie, zakochanie.
Stan po strzale Amora. :)
Zgodniez instukcją - mogę oddać tylko jeden głos... -
ale - nie ja jedyny...
(- mogę oddac jeden glos - pod każdym twoim wierszem -
w ciemno.) jednak warto takze przeczytać:):)
Zosieńko... - ten setny... (niesekretny) - to mój...
(- pst...)
:)
Dziękuję, Marylko :)
Świetna miniaturka :)
Bort, dziękuję :)
... No i tutaj nie byłem? Niewiarygodne! (tzn o
komentarzu myślę, bo czytałem wielokrotnie...).
To nadrabiam - przecudowne maleństwo. To jedna z
najśliczniejszych miniaturek, jakie czytałem! Zabieram
;-)
Raz jeszcze - serdeczności :)
Dziękuję :)
Piękna, bardzo obrazowa miniatura:)
Dziękuję Wam.
Piękna poezja