Pragnienie
I nagle błękit się rozgorzał,
jakby ktoś w niebo ogień wtańczył.
I zsunął się na ostrze morza
soczysty plaster pomarańczy.
Zosiak
autor



Zosiak



Dodano: 2022-02-04 09:07:58
Ten wiersz przeczytano 4185 razy
Oddanych głosów: 100
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (100)
Zgodniez instukcją - mogę oddać tylko jeden głos... -
ale - nie ja jedyny...
(- mogę oddac jeden glos - pod każdym twoim wierszem -
w ciemno.) jednak warto takze przeczytać:):)
Zosieńko... - ten setny... (niesekretny) - to mój...
(- pst...)
:)
Dziękuję, Marylko :)
Świetna miniaturka :)
Bort, dziękuję :)
... No i tutaj nie byłem? Niewiarygodne! (tzn o
komentarzu myślę, bo czytałem wielokrotnie...).
To nadrabiam - przecudowne maleństwo. To jedna z
najśliczniejszych miniaturek, jakie czytałem! Zabieram
;-)
Raz jeszcze - serdeczności :)
Dziękuję :)
Piękna, bardzo obrazowa miniatura:)
Dziękuję Wam.
Piękna poezja
Wersy jak balsam na smutek
Az sie serducho rozczerwienilo
Tak bylo milo
Z podobaniem odchodzę ❤️
Dziękuję, Wiktorio :)
Można zapragnąć takiego pragnienia.
Ślicznie napisane
Pioróńsko mnie to cieczy :)
Bardzo ładnie!
Pozdrowienia ślę -:)
Jakub, po prostu, dziękuję :)