Pragnienie
I nagle błękit się rozgorzał,
jakby ktoś w niebo ogień wtańczył.
I zsunął się na ostrze morza
soczysty plaster pomarańczy.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2022-02-04 09:07:58
Ten wiersz przeczytano 5734 razy
Oddanych głosów: 107
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (106)
Wersy jak balsam na smutek
Az sie serducho rozczerwienilo
Tak bylo milo
Z podobaniem odchodzę ❤️
Dziękuję, Wiktorio :)
Można zapragnąć takiego pragnienia.
Ślicznie napisane
Pioróńsko mnie to cieczy :)
Bardzo ładnie!
Pozdrowienia ślę -:)
Jakub, po prostu, dziękuję :)
Pięknie tak pragnąć, po prostu...
Dziękuję, AAnanke :)
I do tego - miłość. Można sobie płynąć bez końca, bez
końca, bez końca,....
Zachwyt:)
Wiem, dziękuję.
A ja tutaj kiedyś byłem,
ślad po sobie zostawiłem.
Pozdrawiam Zosiu.
Dziękuję, Irisku :)
Aż ślinotoku dostałam
Pogodnej niedzieli Zosiu:)
Rozalio, miło :)
Dziękuję.
Wymownie pięknie.
Pozdrawiam:)