Pragnienie
Chcę przytulić się do Twojego
gładkiego i aksamitnego ciała,
które jest odzwierciedleniem doskonałości.
Pragnę zanurzyć ręce w Twoich
jedwabnych włosach,
które falują na wietrze.
Pożądam Twojego rozumu,
który w niezwykły sposób łączy
serce z duszą.
Łakomię się na Twoje usta,
naturalne i nieskalane,
które są zbawieniem dla mnie.
Odczuwam pokusę
połączenia się z Twoimi wargami,
które płoną ogniem niewyczerpanym.
Mój pociąg do Ciebie jest niczym
chcę wody spragnionego na pustynnych
terenach.
autor
Sebastian Próżowski
Dodano: 2008-02-15 19:15:42
Ten wiersz przeczytano 490 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
ach balsam dla mej romantycznej duszy... Że też
mężczyźni potrafią być tacy wrażliwi:] pięknie.
spragnionego miłosci jak wody na pustyni..ładne to
takie porównanko,+ i pozdrówka :)