Pragnienie poetki
W spokojnym oddechu
odnaleźć rytm serca.
Rozmyć się w ciszy,
odpłynąć z wiatrem.
Leciutka jak piórko
zwiedzać świat myśli,
by je poukładać.
Spokojnym tchnieniem
przelać na papier.
Pocztą gołębią
rozesłać do tych,
co przeczytać pragną.
autor
Mada44
Dodano: 2022-02-05 09:25:26
Ten wiersz przeczytano 826 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (19)
Bardzo ładne rozmarzenie, pozdrawiam ciepło.
Dziękuję wszystkim za komentarze.
Można do szuflady lub do rozesłania wśród tych, którzy
się ucieszą :)
Pozdrawiam słonecznie!
Ładne rozmarzenie.
Pozdrawiam serdecznie Mado:)
Piękne te Twoje pragnienia droga Poetko. Trafiły do
mnie. Cieplutko Cię pozdrawiam
Z przyjemnością:)
Z wielkim podobaniem przeczytałam - tak, chociaż ja
muszę mieć troszkę gwaru, by coś stworzyć :)
Pozdrawiam serdecznie
Dobrze ujęłaś ową rzeczywistość.
Pozdrawiam
Marek
Wymownie.
Ja nie umiem pisać w ciszy.
Pozdrawiam :)
Z przyjemnością przeczytałam :)
Pozdrawiam ciepło Mado:)
Bardzo na tak...:))
A gołąb zawsze wraca.
Bo pocztowe wracają.
ładnie.
Ładnie piszesz o tym, iż faktycznie poeta pragnie być
czytanym, pisząc
w cieniu ciszy i spokoju.
Pozdrawiam serdecznie, Madziu
Ładnie, każdy piszący chce trafić do odbiorców...
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie ujęłaś w wersach proces tworzenia,
podoba mi się wiersz,
pozdrawiam bardzo serdecznie:)