Prawda o sercu

Po utracie pierwszej miłości... (M.K.)

Dobijając się do wnętrza własnej istoty
Ciężko jest usłyszeć głosu rozsądek.
Trudno pomyśleć głową, by nie walił w nas
Ten kawałek zakrwawionego mięsa.

Czasami uderza. Tak dosadniej.
Jakby rozszarpać chciało.
I zabić.
I zabija - myślenie.
Ono znika. Chowa się gdzieś w ciemności.
I wraca, gdy milknie wszystko.
Gdy nic nie boli.
Gdy ten ból ustaje...
Gdy tak słodko przestajemy kochać.

autor

ewka22

Napisany: 2002-10-26 Dodano: 2007-01-25 06:42:30

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie