Prawo Kaduka

Co my wszyscy myśleć sobie pozwalamy
Kto pozwolił nikczemne zarzuty na boki rozrzucać
Prastare przykazania święte Opluwać i gównem obrzucać
Sami nie pomagamy ale Pomoc popieramy

Tam gdzieś pod podsuszoną akacją śmierć się rozłożyła
Głaszcząc po czole szponami raniąc i kalecząc
Smutek matczyną ręką w chwilach ostatnich lecząc
Do pracy zagonione bieda i głód dzieciństwo zabiła


A my tu na północy obrastamy w sadło
Fast-Food - y, kiełbasy pochłaniając
Wodę wciąż marnując wciąż coś wyrzucając
Niby wszyscy biedni a wszyscy mają jadło

I tak powtórnie śmierć prawdę odkryła
Kolejne dziecko bez skruchy zabiła
Może i lepiej nie męczy się więcej
Pewnie po śmierci naje się prędzej

I tak już świat urządzony prawem Kaduka *
Bogaty świat ten biedny zawsze oszuka
Satanael ucieszyć się może z tego poczynania
Szkód popełnił najwięcej od czasu swego wygnania

*działanie bezprawne

autor

TomekJ82

Napisany: 2007-02-02 Dodano: 2007-02-02 15:15:03

Ten wiersz przeczytano 973 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie