Predystencja

Brak sensu przez pragnienie
Tak głośno dziś do mnie przemawia,
Bo gdzie tu sens gdy ludzkie istnienie
Na przegranej szali celowo ktoś stawia?
Czasami niczego bardziej nie pragnę
Niż być nieświadoma swej predestynacji.


Chciałam bym wierzyć, że niżej nie upadnę.
Przecież nie liczę na wiele nie szukam owacji,
Nie marzę już więcej,
Nie śnie wcale.
Ze zbyt wielu rzeczy sprawę sobie zdaję
Chciała bym wierzyć, lecz szanse są małe,
Że to wszystko tylko mi się wydaje

autor

jasma

Napisany: 2006-06-10 Dodano: 2007-02-22 15:56:37

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie