promień słońca

Sunie po trawie wąż niezwyczajny
zwinny leciutki i pełen ciepła
a tam gdzie przejdzie barwa rozbrzmiewa
niczym kurtyna odsłania z cienia

już do podnóża drzewa on dotarł
przystanął chwilę i pełznie w górę
powoli lekko jakby nic nie czuł
chropawej kory ostrych końcówek

i wcale przy tym się nie zasapał
i wcale nie chce chwil odpoczynku
już już dociera do pierwszych liści
niedościgniony w takim treningu

złapał się liści i już nie puszcza
łapczywie chłonie każdy od dołu
i coraz wyżej wyżej i wyżej
och jak wspaniały jest jego połów

jakbyś nie wiedział on łowi rzeczy
by je rozjaśnić i życia dodać
dąży do celu tak od stuleci
jest doskonały w swoich metodach

w każdą najmniejszą szczelinę wejdzie
wypędzi cienie drzemiące w kątach
prześwitem przedrze się w niedostępne
złoto rozsypie gdy się tam krząta

niech i do Ciebie dotrze najszybciej
aby rozjaśnić co jest zbyt ciemne
oraz nektarem napoi myśli
bo ciepło w życiu jest tak niezbędne

Dziękuję Gabrielo za sokole oko :)

autor

Maryla

Dodano: 2010-08-20 06:36:34

Ten wiersz przeczytano 3277 razy

Oddanych głosów: 32

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie