Prorok
Jedni mówią – pod Tucholą,
Inni mówią – pod Kluczborkiem.
Fakt, że się objawił prorok
I że przyjmuje we wtorki.
Więc tłum w kolejce ciekawy,
A prorok, jak prorok, po prostu.
Wróży z fusów od kawy,
Z nagniotków na stopie wzrostu...
I mówi, że heros nadchodzi,
Co zdusi wszystkie choroby,
Prawicę z lewicą pogodzi,
A w kraju wprowadzi dobrobyt.
Podobno pojechał doń premier
I spytał, czy uda się może
By znowu na polską ziemię
Spłynął z niebiosów duch Boży.
By ziemi oblicze odnowił,
By kwitła dokoła ta ziemia
I rządzić dał premierowi
Co najmniej trzy pokolenia.
Rzekomo prorok chciał z góry
Milion czterdzieści trzy złote,
Wystawił rządowi faktury...
I nikt nie widział go potem.
I mówią, że pan premier oka
Pięć nocy przez niego nie zmrużył...
Bo każdy z nas wszak proroka
Ma, na jakiego zasłużył.
jastrz
Komentarze (21)
No tak mnoży się tego wszędzie wokół.
No tak mnoży się tego wszędzie wokół.
Świetny wiersz.
Ciekawa fantastyka...
Trafna puenta.
Dobre!
A na Polskę niestety zstąpił duch przeciwny bożemu :(
Pozdrawiam :)
Świetne! :))
Przeczytałam z zainteresowaniem tą “bajkę” i z
przymrużeniem oka.
Pozdrawiam serdecznie.:)
całe szczęście ja sam sobie jestem prorokiem ... tylko
od czasu do czasu przez żonę z podbitym okiem
...wiersz fajny ..
Świetnie, wesoło i z celną ironią oraz jakże słuszną
puentą :)
:-))))))
nie zmrużył jednego, wiec najszło mnie podejrzenie
(graniczące z pewnością), że drugim filował...
Co tu dużo gadać - świetny wiersz!
Dzięki za masaż przepony, Jastrzu :-))
Rzeczywiście fantastyka, zgrabnie napisana. Kto dziś
chodzi do proroków.
Pozdrawiam
k a p i t a l n e
Świetny wiersz, Jastrzu! Z kapitalną puentą. A w ogóle
to mi nie do śmiechu, haha :-) Niemniej jednak cieszy
mnie jego bezsenność... Chociaż, zastanawiam się, czy
tych ludzi w ogóle nachodzą jakieś refleksje jeszcze,
czy już całkowicie ślepo...
Pozdrawiam :-)
Bardzo dobry tekst. :)
Zrobiłeś mi tym wierszem dzień Michale :-) ściskam za
to mocno... dzięki za uśmiech :-)