PROSTYTUTKI

Prostytutki poszukujące stróży ich ciał
chciałyby przyjaciela ze złota,
od piersi,
-ich krwawicę-

Z uśmiechem robiono im nadzieję
i znów je liczyły.
Ale sprzedajność to córa marnotrawna.

W dwa lata po doskonałości
zepchnęło mnie moje własne ramię
w pierwsze wcielenie.
Mężczyźni znów spijali z ust ciemność
i czuli jej głębię.

A u kresu młodości
w ustach wciąż
ten wstydliwy smak.

To nie o mnie!Broń Boże!

autor

ala2

Napisany: 2000-06-17 Dodano: 2007-01-17 08:41:18

Ten wiersz przeczytano 727 razy

Oddanych głosów: 37

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie