prostytutki
przechodziły pod naszymi oknami
prostytutki
za każdym razem wybiegałeś im naprzeciw
wystrojony w czarne lakierki, całą swoja
pensję
i wyobraźnię
za każdym razem
pakowałam ci kanapki na drogę
i prałam spodnie po powrocie
aż kiedyś, gdy znów pod oknami
przepływały prostytutki
balansując pysznymi biodrami
jak burtami statków
z włosami które zawarły diabelski
pakt z wiatrem
poderwałeś się i
opadłeś na swój fotel przed telewizorem
bo nie miał kto cię odprowadzić do
drzwi
ja szłam wśród nich
autor
Marta Surowiecka
Dodano: 2009-04-12 00:55:58
Ten wiersz przeczytano 2512 razy
Oddanych głosów: 56
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (35)
Bardzo ciekawy wiersz, wymowny, zatrzymuje na dłużej,
pozdrawiam ciepło.
Przykuwa uwagę,zastanawia...
uuu... ale mocne, jak mocna, czarna herbata, gorzka,
bez cytryny, cierpka i zostawia osad na zębach i
szklance...
Smutny koniec amatora prostytutek, pozdrawiam
zaskakujący, tak jak bywa zaskakujące życie...
.
Super! Piękna, mądra poezja, która zmusza do myślenia.
intrygujący wiersz...pozdrawiam
Wiersz robi wrażenie, zaskakuje finałem - takie
życie...
Pozdrawiam
Bardzo mi się podoba.
I zaskakujący finał:)
Nie czytalem Twoich wierszy wczesniej. Ten jest drugi.
Jest w nim zaskoczenie jak jakas nagla zmiana akcji.
Wyglada na poezje moralnego niepokoju, oczywiscie w
sensie francuskiej nowej fali a nie bezfalowego
kabaretu
prostytutki -to może metafora do jakiejś dziedziny
naszego życia-masz ogromną wyobrażnię i tolerancję
zarazem,malowane słowa i temperament widać
smutny, piękny ale jakże prawdziwy...
No! Więcej nic nie powiem to tylko regulamin chce
więcej słów
wiersz jest niezwykle zaciekawiający...zawiera dość
pokaźną puentę...bardzo mi sie spodobał...pozdrawiam.