Proszę nie budzić mnie z tego snu
znów mogę biegać po zawstydzenie
gonić ławicę magicznych wzruszeń
kolejny raz już spytać z westchnieniem
czy dzień przyniesie choć ich okruszek
zbierać do wianka chwile spóźnione
być baletnicą na chmurce białej
bo wiem że jesteś częścią wyśnionej
studni tajemnic okrytej szalem
proszę nie budzić spać jeszcze będę
aż wiosna przyjdzie a z nią ...
autor
Luiza1
Dodano: 2019-02-28 21:20:27
Ten wiersz przeczytano 1132 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Czekam na kolejny wiersz szanownej autorki. :)
Jesteś latem mym i wiosną, roześmianą wciąż radością.W
tęsknocie jest siła, która każe szukać – tego, co
pragnie serce i tego, co pragnie dusza.
Możesz się już obudzić. ;)
Piękna poezja.
Pozdrawiam serdecznie. :)
Myślę, że również nie chciałbym być zbudzonym:)
Ładny wiersz.
Pozdrawiam.
Marek
A wiosna już za rogiem :) Pozdrawiam serdecznie +++
Ladnie. Dam plusa bez musa.
Serdecznosci :)
Romantycznie, bo coraz bliżej wiosna.
Pięknie i romantycznie. Pozdrawiam.
piękny rozmarzony klimat - już niedługo wiosna a z
nią wyśniona...
pozdrawiam:-)
ślicznie dotykasz myślą...
Bardzo pięknie i romantycznie :)
;) zasłużony głos zostawiam +