Proza dla Przyjaciela.
"Przyjaźń jest szlachetną rozkoszą subtelnych dusz..."
Życzę Ci stworzenia Twojego własnego, nawet
maleńkiego świata. Być może nie będzie on
idealny i nie taki, jakbyś chciał. Ale
będzie tylko Twój.
A Ty... Jesteś odpowiedzialny za to, co
stworzyłeś.
Zatem stajesz się odpowiedzialnym za własne
szczęście. Może niezbyt szczęśliwe,
albowiem i w Raju są łzy. One pozwolą Ci
oczyścić duszę i pomogą ujrzeć błędy, które
popełniłeś.
Także za miłość winien jesteś odpowiadać.
Jeżeli będziesz na tyle dobry i pogodny, to
znajdziesz swój skarb, który Bóg stworzył
tylko dla Ciebie. Nawet jeśli go nie
odnajdziesz to bądź pewien, że nikt inny go
nie zdobędzie. Tylko Ty masz klucz do jej
serca. I nie pomoże tutaj żaden wytrych.
Kluczem tym jest uśmiech. Uśmiechaj się
zawsze, nawet jeśli dzieje się źle.
Albowiem Twój uśmiech może stać się dla
kogoś powodem do życia. Może on budzić się
tylko po to, by zobaczyć, jak się śmiejesz.
I wreszcie, bądź odpowiedzialny za
przyjaciół. Lepiej, gdy jest ich mało, ale
są prawdziwi. Przyjaciel zawsze powie Ci
prawdę, nawet tą najboleśniejszą i tą,
przez którą oszukujesz nawet sam siebie. To
przyjaciel otrze Ci łzy i zapłacze razem z
Tobą. Nawet nie musisz mu mówić, że jest
źle – sam to poczuje. Jesteście
jednym – aczkolwiek w dwóch
ciałach.
Na koniec... kochaj wszystko, co masz i co
sobie stworzyłeś – sam pracujesz na
swoje szczęście. Nie oceniaj ludzi na
podstawie tego, co mają, ale tego, co
zrobili, by to osiągnąć.
Kocham Cię, bo jesteś moim przyjacielem.
Może nie zawsze mówię to, co powinnam.
Jestem tylko człowiekiem. Ale człowiekiem,
który oddałby całe swoje szczęście w imię
Twojego!
Komentarze (1)
prawdziwy wiersz...
taki który czytasz i czujesz w sobie...
wlasnie przeczytalam i poczulam...
jak dla mnie piekny