Próżno szukać

Powiedz im że próżno szukać odpowiedzi
Że błądzą w gdybaniach mapę w ręku mając
Że uparcie starą ścieżką podążając
Starych nie potrafią śladów nań prześledzić

Powiedz im że czekasz lecz się nie pokażesz
Obudź w duszach grozę obudź wątpliwości
Pozbaw ich bezkształtnej i złudnej wolności
Aż całkiem nie uśpisz i na wieczność skażesz

Powiedz im że szukać można za opłatą
(Choć nie zawsze płaci się kiedy się szuka
A nie szukać i płacić to smutna sztuka
Lecz los pokrywa scenę tą mroczną szatą)

Powiedz im że przyjdziesz kiedy czas nakaże
Oni już to wiedzą więc będą bezradni
Padną szybko stare kukły tak bezwładni
Marionetki którym nikt już nie rozkaże

Powiedz im że jesteś w ich oddechu każdym
Zapomną powietrza wdychać w biedne płuca
Powiedz im że we śnie macki swe wyrzucasz
Do snu spokojnego most wyburzą ważny

Powiedz im czym jesteś a zwiędną z obawy
Jak płoche rośliny bez ożywczej wody
Bez zbawczego światła i wszelkiej swobody
Porzucone chwasty wyrwane przez zjawy

Powiedz im zdradź sekret swojego istnienia
Zamieć słabe dusze jak moją zamiotłaś
Opleć ich spojrzenia jak moje oplotłaś
W ciemności bezkresnej umarłego cienia

Powiedz im ostatnie już na ziemi słowa
A potem ich zabierz tak jak mnie zabrałaś
Zapoznaj ze sobą jak mnie zapoznałaś
Odtwórz taśmy życia - odtwórz je od nowa

autor

Nike2017

Napisany: 2018-07-03 Dodano: 2018-07-03 22:55:58

Ten wiersz przeczytano 1021 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie