Prunus armeniaca
Za oknem upadły
wszystkie liście.
Wiatr o tej porze
nie pieści.
Wyzbierał z ziemi
cały gniew!
Porusza gałęziami,
szaleństwem huczy.
Jakby chciał strząsnąć
nagość drzewa,
lub obudzić
z letargicznej iluzji...
Zwariował!
Potem ono.
Spostrzegł pierwsze pąki,
na tle białych płatków
z nieba.
Przyszedł mróz,
za nim zima, zazdrosna
o zieloną przestrzeń
między jej puchem.
Wiatr jak to wiatr,
odleciał.
Została morela,
W pół martwa,
w pół żywa.
Kiedy wrócił ugładzony,
ten podmuch gwałtowny!
Zastał skromny pieniek,
wśród mchu umoszczony.
I jedyne co stało
się wieczne,
to sen....
autor
a-typowa-b
Dodano: 2023-01-27 15:39:23
Ten wiersz przeczytano 596 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Tak niestety już to bywa,
czasu nikt z nas nie zatrzyma.
Samo życie. Bardzo fajny wiersz i jego mądra puenta.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego wieczoru :)
harry. Dzięki za komentarz, pozdrawiam.
Bardzo refleksyjny w opisie proces przemijania i
mądra puenta. Pozdrawiam serdecznie.
Wolnyduchu ;) , również dobrej niedzieli życzę.
Ciekawie, poetycko i metaforycznie,
ale i smutno zarazem, ale cóż życie jest pełne smutku,
melancholii
i dramatów nie tylko drzew morelowych.
Pozdrawiam serdecznie, z podobaniem dla wiersza, miłej
niedzieli życząc:)
JoViska dziękuję za komentarz.
mojeszkice Twoja również jest świetna.
ikcesok oj dużo mi jeszcze dużo brak, ale dziękuję za
miłą opinię.
Sisy pozdrawiam Cię serdecznie zdolniacho.
Annna2 fajnie że zajrzałaś, budujące to zawsze.
Mily, rety kiedyż ja Cię u siebie widziałam. Dziękuję
za komentarz, i pozdrawiam serdecznie.
Jadwiga Graczyk miło mi Cię u siebie gościć.
Pozdrawiam.
Macieju dzięki.
tsmat cóż za szelmowski uśmiech pod "taka życiowa" .
Pozdrawiam serdecznie :) i dzięki za czas, Twój.
Witaj
Bardzo interesujący puenta.
Taka życiowa.
:)))
Pozdrawiam
jestem na TAK
Świetna poezja!
Pozdrawiam serdecznie :)
Morela jak porzucona przez wiatr-faceta latawca,
kobieta. Jak się wyhukał i wrócił to nie było już do
kogo...
Smutno.
I jedyne co zostało, są wieczne"
Jak miłość i pamięć.
Piękne.
Tak, sen może stać się wieczny. Piękny, melancholijny
wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
też spróbuję taką posadzić
rewelacyjnie przedstawiasz czytelnikowi swoje
spojrzenie poetyckie... trafia mocno bez zbędnych
słów. pozdrawiam
Świetna poezja!
Pozdrawiam serdecznie :)