PRZĄŚNICZKI

... a kwitnące róże bardziej cieszą na ugorze.

One -
ciągną za sobą DNA
jak komety warkocze
schodzą na zielone hale
na niedzielny koncert życzeń
na styku ogniskowych
z odwróconą kolejność cyfr
owiane tajemnicą genetycznego kodu

ona -
bliskoznaczna
chce się przyrównać do pokoleń
nie farbuje włosów
skleja szklaną taflę
mozolnie skupia atomy
srebra
ołowiu
wodoru
i tlenu
- zwierciadło sprawiedliwości
wysłuchaj nas czasem
kiedy chcemy gościć przodków

cechy dziedziczne:
tak samo marszczymy czoła
zmartwieniem i troską
płacz mamy na wierzchu
/a gdzie podział się śmiech ?
- tak rozpromieniał twarz/

mija czas i pozostawia w nas
ołów na bitewne Waterloo
choć srebro we włosach
i woda w łzach
walczymy o ogień
potykając się o ,, niewybuchy,, z wojen

świat zamknięty w widnokręgach
z ulgą podchwyci wytłumaczenie
bo ludzie na twarzach myśli niosą.

Mój Przyjacielu
jak myślisz,
dlaczego ludzie o idealnym słuchu zakładają orkiestrę:
żeby wychwycić każdy kiks?
żeby wysłuchać samego siebie?
żeby zachwycić muzycznych koneserów?
- jednak dla piękna akordów.

PS.: Za znaki pozdrowienia - serdecznie dziękuję.

autor

HANA

Dodano: 2012-08-19 18:35:53

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Obyczaje

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie