przebudzenie

To był dziwny poranek…
Z szarości umykającej nocy
Z półmroku pierzchających cieni
Otrzeźwienie, powrót do realnego świata
Gdzieś zza zamkniętych drzwi cichy odgłos stąpania
Przez zasłonę budzącej się świadomości do życia mnie przywraca
Powracające wspomnienie miejsca, ciepła i miłości
Ostatnie łącze sennego koszmaru odgania
Rozbiegane myśli naprędce porządkując
Swą duszę do ciała na nowo przywracam
Zrywam się nagle, na łóżku siadam
I chwytam palcami pościeli aksamit
Tak dziwnie przyśpieszony rytm bicia serca słyszę
To jednak rzeczywistość
Koszmar skończył się wreszcie.

autor

darkoblue

Dodano: 2011-01-04 09:18:08

Ten wiersz przeczytano 643 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie