Przed odlotem
Dzień już dawno zasnął.
Mgła opada miękko.
Bądź,
dopóki promień
nieba nie wyzłoci.
Ręce masz jak gniazdo,
które budzi świergot,
ciepłem wypełnione
po koniuszki nocy.
Zosiak
autor
Zosiak
Dodano: 2018-08-10 07:18:28
Ten wiersz przeczytano 8159 razy
Oddanych głosów: 133
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (194)
Dziękuję :)
Autorka zgrabnie kreśli obraz kończącego się dnia,
wplatając do niego spokój i delikatność wieczoru.
Metaforycznie opisuje ręce jako gniazdo budzące
świergot, co przekazuje atmosferę ciepła i
bezpieczeństwa.
(+)
Dziękuję :)
Pięknie, romantycznie i treściwie...pozdrawiam ciepło
Zosiu :)
Ciepłem wypełnione, po koniuszki nocy - przepięknie,
romantycznie, pozdrawiam ciepło.
Dziękuję, Sari.
Po koniuszki nocy... pięknie :-)
Dziękuję :)
Czytając takie wiersze robi się ciepło na duszy, miło
do nich wracać:)
Serdecznie :)
Dziękuję :)
Piękna chwila:) W pięknym wierszu:)
Marylko, serdecznie dziękuję :)
Dziękuję wszystkim, którzy poczytali :)
"ciepłem wypełnione
po koniuszki", Zosiu.
Serdeczności :)
(:
Kto by nie został:))
Śliczny:)***
Pozdrawiam:)*