Przed pamięć
niekochanie
obudzone
świtem bladym łez pełnym
smutne
niekochanie
skulone
puchatym kłębuszkiem
weszło w kącik zapomnienia
niekochanie
nie zna granic
obolałe żalu pełne
cierpi
niekochanie
nie tulone
nie głaskane
zasypia
oszronione
nieśmiertelne
rankiem zimnym
wybudzone
czerpie
ze słów
obojętnych
dalsze trwanie
jak łania trwożne
jak mimoza kruche
jak przed pamięć
lub miejsce nie przypisane w
czasie
Komentarze (9)
smutny i ładny
Bardzo smutny tekst. Pozdrawiam serdecznie:-)
smutne niekochanie jak kłębuszek zapomnienia, jak
ładnie, pozdrowienia
Życiowo ujęty smutek.
Pozdrawiam:)
A niekochanie, kochaniem się stanie,
gdy oczekiwanie zmieni na działanie!
Pozdrawiam!
Podoba się:)
Smutno,życiowo i bardzo ładnie
bo prawdziwie.
Dobrej nocy życzę:)
smutne zyciowe slowa pozdrawiam
Bardzo się podoba.