Przedwiośnie
W półśnie odważnie odkrywa puch śnieżny
burzą hormonów przestworza poruszy
rośnie w kształt serca i lekko zlękniony
odbiciem duszy
Wiosna się budzi w ogrodzie miłości
ptaki świergoczą a ciało szaleje
czasem mróz chwyta obrazem nagości
wnosi nadzieję
Wiatr rozkołysał drogę przeznaczenia
słoneczny promień ciesząc się rześkością
wciąż nie maleje by ujrzeć spełnienie
iskrą radości
Komentarze (36)
Rozmarzylem sie a to dopiero przedwiośnie;)
Szkoda tylko, że przedwiośnie powoli zanika w naszym
klimacie...ale za utwór ogromny plus;)
Pięknie piszesz o przedwiośniu
i o tym jaki ma na nas wpływ,
też uważam, że jesteśmy dzięki
niemu radośniejsi, niż w zimie.
Pozdrawiam serdecznie, Mariolko.
Miło Ciebie widzieć :)
Wiosna budzi przyrodę ze snu, a nam niesie pogodę
ducha. Pozdrawiam serdecznie, pomyślności:)
Pięknie oddany klimat przedwiośnia.
W poetycki sposób ukazałaś to, co najistotniejsze -
budzącą się do życia przyrodę i radość
Ślę pozdrowienia:)
Wiosna nas rozbudza i dąży do spełnienia!
Pozdrawiam Mariolu :)