W przejściu

Idziemy - co dnia wydeptujemy dróżki
W kieracie codziennych spraw.
Na biegu jałowym jałowieją móżdżki
Na scenie obrotowej, bez braw.

Sprawni galernicy codzienności,
Wyćwiczeni w monotonii wiosła.
Leniwa rzeka stąd do wieczności
Prawem ciążenia będzie nas niosła.

Dźwigamy w górę nasz dobrobyt,
Zadufani, w siebie zapatrzeni.
Przyzwoite, pobielane groby,
Za życia już błogosławieni,

Bo okadzeni dymem z kadzielnic.
W przejściu do Boga wielki tłok.
A ja cóż? Jestem grzesznik i celnik.
Tęsknię i cierpię, i usuwam się w mrok.

autor

Weno

Napisany: 2015-06-02 Dodano: 2015-06-02 12:41:56

Ten wiersz przeczytano 831 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie