Przekwitła — wiosną

@WINSTONIE: Każdy oddech skraca faktycznie od momentu
narodzin drogę do śmierci. Każdy dojrzały człowiek
doskonale o tym wie, tylko nie każdy chce być non stop
tego świadomy. Dziękuję. PZDR. ;)

Ciekawie, szczególnie koniec budzi smutne odczucia,
myślę że strasznie
jest wiedzieć, że każdy oddech skraca drogę do końca.

:)
Z podobaniem za wiersz!
Pozdrawiam!
UKŁONY!

Dziadku-Norbercie: Lubię bardzo iwaszkiewiczowskie
klimaty, takie mieszanie czasów, retrospekcje i
rozpylony w powietrzu liryzm, więc czasem odsuwam
pisaniem arbitralne odgraniczenia, jakieś jednostronne
preferencje w przypadku tej czy owej własności danego
zjawiska — tu progu w śmierć. Tak, masz rację, że
żyjemy w szczelnym kokonie języka, który powstał przez
stopniowe oplatanie naszego świata siecią
interpretacji. Co jest po lub w miejsce życia, tego
zinterpretować już jednoznacznie i tak prosto nie
potrafimy. Dziękuję za twoje refleksje i dobre słowa.
Miłego poniedziałku. ♡

Old-boyu: Cieszy mnie, jeżeli udało się zbudować
melancholijny, sugestywny klimat. Tu zamiarem było
przekazanie czytelnikowi obrazu letniości i spokoju ze
śmiercią w tle. Poza tym lubię taki wręcz
faktograficzny sposób pisania i jeśli się dobrze
powiedzie, to pozostaje on w kontraście do emocji,
które budzi w odbiorcy. Dziękuję za te wnikliwe
czytanie i przychylną ocenę, przyjemnego tygodnia
życząc. ♡

Melancholijny, ciekawy wiersz dotyczący czyjegoś życia
i powolnego odchodzenia. No cóż. Każdego z nas to
czeka. Jednych szybciej , drugich później. Kto więcej
na tym skorzysta? Mimo wszystko, prawie każdy by wolał
żyć przynajmniej o jeden dzień dłużej. A przecież po
drugiej stronie już niebo czeka?
Pozdrawiam. Spokojnej nocy ;)))

Witaj
Jak dobrze, że jesteś i piszesz
pięknie o ważnych życiowych
sprawach. Metaforyczne teksty
Twoich wierszy są dla mnie zawsze
czytelne i wiem co chcesz w nich
powiedzieć. W dzisiejszym
wierszu pośród kwiatów dostrzegam
smutny epizod z pogranicza
życia i śmierci.
Moc serdeczności Osso.

Sławomirze, dziękuję za podzielenie się twoim
odczytem. Pozdrawiam serdecznie.

Świetnie napisane. To co oczywiste odkrywam z
zaciekawieniem w Twoim wierszu na nowo. :)
Pozdrawiam serdecznie z uśmiechem. :)

Amorze/valerio, dziękuję za ślad. ❤️

Pięknie, zachwycające, pozdrawiam :)

ale pięknie, tyle pracy, miłości do roślin;)

Droga Mirabello, dziękuję Ci śliczna za dobre słowo i
pozdrowienia. Tutaj jest tak ogromny natłok, nie
sposób go ogarnąć i nadążać zarówno z czytaniem jak i
opiniowaniem. MOżna to robić tylko wybiórczo (bo kto
ma ochotę siedzieć godzinami w internecie - każdy ma
Real, związane z nim obowiązki i wiele innych
zainteresowań, prawda), jeśli nie chce się zostawiać
tylko banalnych wydmuszek. Na PS jest przytulniej i ci
którzy siebie czytają, czytają chyba intensywniej. Tym
bardziej dziękuję ci pięknie, że znajdujesz zawsze
chwilę, by i do mnie wdepnąć. Pozdrawiam ❤️ I
tulaneczki ślę.

*Nocy :)

Zmroził mnie ten wiersz - bedzie chodził za mną - a ja
muszę spać .

Dobrze ze jesteś i tworzysz - podziwiam zawsze :)
dobrej mocy M.

Wiosna to nienajgorsza pora na przekwitanie,
odchodzenie. Słowa celowo skapują tu niechętnie, bo
mówiący zdawał sobie sprawę, co nieuchronne. Dziękuję
GrażynoB.