przemieszczenia
Tobie
wiecznemu przemijaniu można nadać sens
inkarnując się niezobowiązująco
w nieznaczności tak przetrwać
do właściwej misji zmieniającej plan
ziemi
oddania co trwale przekształca
tęsknotę w wyczekiwanie
ciebie we wszelkich przejawach
barwach wcieleniach refleksach
od ust we wnętrzu róży po boską
kobietę w ramionach
autor
Pasjans
Dodano: 2020-08-27 20:27:29
Ten wiersz przeczytano 1637 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
ciekawa refleksja
poeto o wyśnionych oczach co boskie jest nieosiągalne
ach, jak pięknie
boska kobieta nie może być przeciętną osobą musi mieć
bogate wnętrze i nieziemską urodę
pozdrawiam
Pięknie.
A ja nie umiem dostrzec jakoś. trochę boli, ale chyba
gdybym umiał też by bolało.
Wspaniały wiersz.
Pięknie. Pozdrawiam
Bardzo dobry. Jak wszystkie Twoje wiersze.
Pozdrawiam :)
To piękne widzieć tę boskość w Kobiecie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Dobrze, że masz Muzę, dla której piszesz wiersze.
Człowiek zakochany umie pisac o miłosci, to znaczy,
czuć w tych wierszach prawdę.
Pięknie. Tylko miłość ma sens :)
pojawia się i znika
szczęście, lub cierpienie
jak iskra nad ogniem
jak miłość tak bliska
jakoś zniknąłeś mi ostatnio z pola widzenia, ale zdaje
się u Ciebie nietrudno o znikanie:)
dobrze, że Twoje wiersze tworzą mosty pomiędzy
światami i Ktoś może nimi podążać w Twoją stronę;
niskie ukłony Karolu:)
Z podobaniem wiersz.
Pozdrawiam serdecznie
Zachwycająca poezja...