Przemijam

Mam 20 lat
za mną niedopałki dzieciństwa ... Czy wróce?
przemknął okres zmarnowanych szans
na kontakt na idylle na ubaw

Nie stało się wszystko co miało sie stać
zgniły już bajki, klocki, bujdy
pozostał krzyk duszy
pozostał strach

Zabił się uśmiech, pewność, zależność
a ludzka chmurność kłębi się i trwa
frunie jak mara wciąż dziecka wierność
i niknie z przestrzeni jak życie jak ja

autor

Uranos

Napisany: 2008-10-31 Dodano: 2008-10-31 13:11:36

Ten wiersz przeczytano 511 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie