Przemijanie
Szalone wiosny marzenia
korytarzem codzienności szły,
czas pory roku zmieniał,
kryjąc je za kurtyną mgły.
Wiosna, lato przeminęły,
z ostatnim śpiewem skowronka,
zobacz jesień w czerwieni,
po świecie się błąka.
Chce zabłysnąć, być podziwiana,
tulić się w promieniach słonka,
z wiatrem zatańczyć kankana,
na utkanych z marzeń łąkach.
Radość nie potrwa długo,
czas oblicze jej zmieni,
okryje się szarugą,
szukając w sercu nadziei.
I nastanie zima biała,
szronem okryje drzewa,
a dusza nadzieją targana,
cichutko sobie zaśpiewa.
O pięknej wiośnie
i zielonych pąkach,
gdzie rodziła się,
jej miłość gorąca.
/EN/
autor
Isana
Dodano: 2022-11-19 20:12:00
Ten wiersz przeczytano 2375 razy
Oddanych głosów: 42
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
Ale pięknie!
Głos mój i szacun jest twój!
Prześliczna jesienna melancholia,
w takiej, czuję się jak ryba w wodzie,
z ogromnym podobaniem wiersza,
pozdrawiam serdecznie:)
Piękna melancholia...z utęsknieniem czekam na
wiosnę...
Pozdrawiam Isanko :)
To piękno mijających dni, to nadzieja, to cudowny opis
przyrody jesienno- zimowej. Potrzeba doznań miłosnych
szukanych w wiosennych przebudzeniach. Pięknie
Elżbieto marzysz o nadejściu wiosny. Miłej słonecznej
niedzieli.
Każdy żyje nadzieją,że doczeka się wiosny, pięknej
kwiecistej, szczęśliwej i w zdrowiu. Taka mamy
nadzieje. Pozdrawiam Isano.
Czym jesteśmy starsi, to bardziej przemijanie
odczuwamy. Ważne, by w sercu czuć powiew wiosny.
Pozdrawiam serdecznie z podobaniem. Uroczy wiersz.
Spokojnej nocki:)
O tak - jak byliśmy dziećmi, temat ten był nam obcy, a
teraz samo to słowo ciężkie jak ołów i prze mijanie to
z prędkością pendolina, i prze nasze przemijanie po
górach i dolinach przez pola, lasy, łąki, i tylko
wspomnieniem zostają latem kwitnące kwiaty jak i ich
pąki.
Ważne, aby w duszy śpiewało...
Ślicznie, Elu.
Łączę serdeczności. :)
niestety, taka kolej, ale doczekamy wiosny, choć to
nie to samo co młodość.
Bardzo ładnie o aurze, niestety jesień już powoli
zmienia się w zimę,
ale w przyrodzie na szczęście wszystko odżywa na
wiosnę, nadzieja też nie powinna umierać, jak zresztą
podkreślasz w swoim wierszu, Elu.
Pozdrawiam serdecznie, z wiersza podobaniem :)