O przemijaniu
Przemijam jak wiatr
co chmury niesie
Jak szelest liści
niesiony po lesie
Przemijam jak woda
nurtem płynąca
co lekko, niechcący
brzegi swe trąca
Przemijam jak burza,
jak wczesny poranek,
jak północ, południe,
przelotny kochanek
Przemijam powoli
jak świergot ptaka
Bo losu wszystkiego
natura taka
autor
Małgorzata K.
Dodano: 2018-06-15 15:08:25
Ten wiersz przeczytano 1499 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
W sedno o przemijaniu, poetycko, z podobaniem czytam,
pozdrawiam ciepło.
Dokładnie...Dobra życiowa refleksja;)pozdrawiam
cieplutko;)
Święta prawda . wszystko przemija i my przemijamy.
Pozdrawiam.
Ja się z tym wszystkim godzę, nie mam wyjścia
Pozdrawiam
A moze to i lepiej ze przemijamy. Gdybysmy zyli
wiecznie nikt by sobie zycia tak nie cenil a i chyba
byloby strasznie nudno...
ładnie... taka prawda - wszystko przemija.
co było nie powróci może czasem we wspomieniach
Fajna liryka:)
"Najwięcej czasu ma człowiek, który niczego
na później nie odkłada." - Przysłowie
chińskie.
Miłego wieczoru Małgorzato.
No niestety trzeba się z tym pogodzić.
Ładnie płynie tekst. Miłego wieczoru:)
bardzo ładnie refleksyjnie o przemijaniu - z
przyjemnością przeczytałam:-)
pozdrawiam
Ładnie pozdrawiam
Bo losu ws*wszystkiego
natura taka - sprwdź bo może źle czytam Twój piękny
wiersz o przemijaniu
Takie są prawa natury
Pozdrawiam serdecznie :)
liryczna impresja o przemijaniu.
ładna liryka. :):)
Świetny, życiowy wiersz pozdrawiam serdecznie;)