Przeraża mnie pustka tego świata
Gdzies nam ginie to wszystko
Wspomnienia
Uczucia
Dawny i obecny świat
Za kotarą myśli
Tracimy rzeczywistość
Czym jest życie?
Czarna otchłań
W kosmosie
Życie jest
I go nie ma
Tutaj jest go tak wiele
A jakby nie było wcale
Patrzę w oczy
I nic nie widzę
A przecież poza atomami
Są w nas jeszcze emocje
Dodatnie
Ujemne
Czy już tylko obojętne
autor
Jane Phone Cone
Dodano: 2019-10-14 22:25:00
Ten wiersz przeczytano 1136 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Ach zycie...
Tak, są jeszcze emocje. Miło się czytało Twoje
rozważania.
Pozdrawiam serdecznie :)
tych emocji mamy w nadmiarze
nie jest pusto, nasze patrzenie nie widzi tego co
blisko -
Dzięki za inspirację
A tak mi się skojarzyło
A ta kapusta świata mnie przeraża,
bo nie zielona, jak ogólnie być powinna.
Głąb na głąbie na tej główce się powtarza,
i nie zielona lecz niebieska - słowem inna.
Po elipsie, jak w wyścigu, wokół Słońca,
O rok starszym czyni mnie wraz z okrążeniem.
Noc ta kapusta czyni ze dnia wciąż bez końca,
szarością dając nam swe krótkie ostrzeżenie.
Jest jak unikat - jak coś cenne, choć gnijące,
jak się kisi jest obiektem pożądania.
Jak biznes rolny i idące zeń pieniądze,
Jak pecunia, co non olet, do zabrania.
Mamy jedyną tę kapustę, kapustniki.
I dbajmy o jej błękit by nie ustał
Bo zatrucie już wskają nam liczniki.
Kto dostrzeże, że jest ona taka pusta