Przewodniczka

Śniłam sen o tym jak kończą się drogi.
Śniłam o ostatnich krokach stawianych stopa za stopą.
W mym śnie śpiewano historie serc,
cudowne ballady, przerażające opowieści... lamenty i radości.
Widziałam, jak słowa niosły się ku ciemności ostatniej prostej.
Zdawały się ginąć w lepkości mroku.
Słyszałam nawoływania bliskich.
Odczuwałam wibracje ich życiodajnej energii.

Kroczek za kroczkiem z przerażeniem w oczach szli...

W mym śnie stanęłam przy jednej z krawędzi dróg.
Starszy pan ze strachem patrzył w ciemność.
Wzięłam go za rękę, uśmiechnęłam się i weszłam z nim w mrok.
Zalały mnie szepty jego przeszłości.
Widziałam w jego oczach jak reaguje na wspomnienia.
Od radości po ból, przez miłość ku żalowi i od nowa.
Zadałam mu pytanie.
Odpowiedział zdawkowo.
Wiedziona intuicja, pytałam dalej.
Gdy tak zagłębiał się w siebie, ciemność stała się światłem.
Puściłam jego dłoń.
Ze łzami w oczach uśmiechnął się do mnie i poszedł ku źródłu światła.
Pomachałam mu i wróciłam nad krańce dróg.

Śniłam o życiach które przemijają.
O historiach które czekają na słuchacza.
O emocjach zapomnianych pod gruzami ucieczki.
Śniłam o życiu, czy śniłam o śmierci?
Wybór jest Twój!

Z tomiku wierszy "Ludzie się topią w życia otchłani" Autorka Patrycja Lipińska

autor

Wszechświat_słowa_ja

Napisany: 2017-11-27 Dodano: 2017-11-27 20:11:10

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie