Przez szkiełka kolorowe
gdzie polna dróżka mały sad wiśniowy
wczesną wiosną cały bielutko ubrany
letnią porą kusi owocem dojrzałym
tam moje dzieciństwo i dom ukochany
pod pogodnym niebem ptak z szumiącym
drzewem
wysoko do słońca unoszą muzykę
szarego skowronka wiatru porannego
co na źdźbłach zielonych gra na skrzypcach
smykiem
kąkole i chabry jak niebo błękitne
nieduża dziewczynka biegając zrywała
niewinne bielutkie rumianki pachnące
a mama je pięknie we wianki wplatała
to był czas beztroski mojego dzieciństwa
skakanka ze sznurka i piłka gumowa
świat był najpiękniejszy w szkiełku
kolorowym
kolczyki z czereśni panienka makowa
falujące łany jak szerokie morze
w słonecznym promieniu kwitną kłosy
młode
mgiełką nad polami płyną pyłki zboża
będą dobre plony nikt nie zazna głodu
kochaliśmy szczerze jak te kwiaty polne
co radują oczy swym pięknem bez miary
z szacunkiem do ludzi i kawałka chleba
wspominam z tęsknotą dom rodzinny stary
karmarg
Komentarze (61)
A ja cenię sobie melancholię, tęsknoty serca i powroty
do wspomnień. To wszystko to nasze życie, małe radości
i piękno młodości. To, przez życie za nami podąża,
unosi nasze uczucia które na prawdę pamiętamy, nawet
zapachy z dzieciństwa są nam drogie i niepowtarzalne.
Rodzinny dom, tam utulone są nasze marzenia i potrzeby
serca...
Dziękuję że jesteś :) :) :) pozdrawiam uśmiechem serca
:) :) :)
No cóż, czasy dzieciństwa, to najpiękniejsze
wspomnienia:)
Pięknie to napisałaś:)
Pozdrawiam:)
Dziękuję serdecznie wszystkim czytającym oraz
komentującym za miłe słowa:-)
Pięknie oddany klimat i wzorowa rytmika.
Miłego wieczoru :)
piękny wiersz i piękne wspomnienia ...każdy ma swój
skrawek nieba ...
Wspomnienia zawsze są piękne, jak ten wiersz, jak ten
kawałek nieba nad rodzinnym domem.
Serdecznie pozdrawiam.
;)
Marianno, Twój wìersz budzi moje wspomnienia z
dzieciństwa, gdy jeździłam do swoich dziadków.
Do dziś kocham polne kwiaty.
Pozdrawiam serdecznie
Marianno po przeczytaniu "ryczałam" to tak jakbym
siebie widziała, cudny kolorowy wiersz...pozdrawiam
serdecznie.
Po prostu pięknie...
Promiennego dnia:)
Piękny wspomnieniowy wiersz
Pozdrawiam
Rodzina jest dla człowieka korzeniami, przyjaciele
łodygą, a miłość kwiatem.Pozdrawiam
Piękną melancholią stworzony obraz dzieciństwa.:)
Witaj.
Piękny wiersz, piękny przekaz, w klimacie nostalgii.
Pozdrawiam ciepło.:)
Piękna melancholia wracająca wspomnieniem do
szczęśliwego dzieciństwa... Pozdrawiam Cię serdecznie
Karmarg :)
Przepiekne strofy Marianno.
Obrazowe, nostalgiczne... Twoje.
Lacze serdecznosci :)